کتاب شور زندگی

اثر ایروینگ استون از انتشارات نشانه - مترجم: مارینا بنیاتیان-داستان درام

نقاش نابغه‌ای که زندگی‌اش کشمکشی بی‌وقفه علیه فقر، سرخوردگی، جنون و نومیدی بود
در این کتاب ون گوگ نقاش نه تنها به عنوان یک هنرمند مطرح می‌شود بلکه به عنوان شخصیتی که زندگی پرآشوب، پرتکاپو و پرعذابش را در قالب داستانی مملو از شور و احساس و عاطفه ارائه می‌کند - آن‌چه نمونه‌اش را در کمتر زمانی می‌توان یافت؛
متن پشت جلد


خرید کتاب شور زندگی
جستجوی کتاب شور زندگی در گودریدز

معرفی کتاب شور زندگی از نگاه کاربران
فیلمش با بازی کرک داگلاس فیلم نسبتا خوبیه
البته فیلم به اندازه شخصیت ون گوگ هنری نیست و بیشتر با معیارهای هالیوود جور در میاد.
کوروساوا در فیلم رویاها یک اپیزود را به شخصیت ون گوگ اختصاص داده. اون یه اپیزود به تمام این فیلم میارزه به نظرم.
و متعجب خواهید شد اگر بدانید چه کسی نقش ونگوگ را در همان مجال اندک بازی میکند ☺😉

مشاهده لینک اصلی
جدا نمیدوم از کجا بید شروع کنم به نوشتن راجع به کتاب

خیلی سخت تن دادم به خوندنش تا وسطای کتاب تقریبا. شخصیت ونگوگ به هیچ عنوان نه برام قابل درک بود ، نه قابل تحمل
کاملا میتونم خودم رو یکی از افرادی در زندگی ونگوگ ببینم که ازش نا امید شدن و فکر میکنن این آدم به درد هیچ کاری نمیخوره
ولی از طرفی من بی نهایت عاشق نقاشی شب پر ستاره این نقاش بودم (هستم و خواهم بود) پس باید یه دلیلی برای دوست داشتن خودش هم پیدا میکردم که حس نکنم خوندن داستان زندگیش کار بیهوده ای بود

در نهایت چیزی که بهش رسیدم اینه که خب ونگوگ واقعا دیوانه بوده و فقط همین میزان دیوانگی میتونسته به همچین نقاشی هایی منجر شه . داستان نقاش های هم دوره ی ونگوگ رو تا حدی در کتاب میخونیم و اگر همزمان بریم نقاشی های هرکدوم رو سرچ کنیم کاملا زاویه دید هر کدومشون در داستان بیشتر براتون قابل درک میشه.
جدا خوب سبک هر فرد رو توصیف کرده. مثلا یادمه من همیشه یه شباهتی در نقاشی های کلاد مونه با ونگوگ میدیدم که چون سواد هنری ندارم نمیفهمیدم چیه ولی الان میتونم حدس بزنم مربوط به نوع ضربه زدن قلم روی بوم و کم شدن خطوط واضح جدا کننده فضاهاست.
هرچند باز هم بهتره نظر هنریم رو برای خودم نگه دارم :دی

از افراد سرشناس هم دوره ونگوگ میشه به امیل زولا اشاره کرد که دلم میخواد این قسمت از دیالوگش توی کتاب رو نقل قول کنم و وقتی بعدا برگشتم به ریویو هام نگاه کردم چشمم بهش بیفته:
@هنری اونها کتاب های منو غیر اخلاقی میخونن درست به همون دلیل که نقاشی های شما رو، مردم اینو نمیفهمن که در هنر جایی برای قضاوت های اخلاقی وجود نداره. هنر نه اخلاقیه و نه غیراخلاقی، درست مثل زندگی. از نظر شخص من هیچ کتاب یا نقاشی وقیح و فاسدی وجود نداره.اونها فقط یا خوب نوشته نشدن یا خوب کشیده نشدن. نقاشی ای که تولوز-لوترک از اون زن هرزه میکشه کاملا اخلاقیه برای این که درون اون زن رو آشکار میکنه.نقاشی ای که بوگوارو از یه دختر روستایی پاک و عفیف میکشه،غیر اخلاقیه برای اینکه چنان احساسات رمانتیکی در اون نقاشی به کار گرفته و چنان شیرین اونو به تصویر کشیده که دلت رو بهم میزنه و به محض اینکه بهش نگاه میکنی میخوای بالا بیاری@


فردی که در تمام داستان دل خواننده رو به دست میاره و نماد امید و ایمانه بنظرم برادر ونگوگ هستش.
تئودور از دوست داشتنی ترین کاراکتر هاییه که تو کتابایی که تا حالا خوندم (یا حتی فیلمایی که دیدم) باهاش برخورد کردم.
طوری که باورش برام سخته وقتی فکر میکنم این یک آدم واقعیه

بیشتر شبیه یه فرشته ی نجات یا یه فرد آسمانی یا هر چیز فوق بشریه بنظرم
اگر فداکاری های تئودور ونگوگ نبود هیچ کدوم از معجزه های نقاشی ونگوگ رو امروز نمی دیدیم



اگر به خوندن بیوگرافی علاقه دارین این کتاب توصیه میشه. اگر به هرکدوم از نقاشی های ونگوگ و شان نزولشون علاقه دارین این کتاب توصیه میشه
ولی بیشتر از همه اگر میخواین با فرشته هایی روی زمین که واقعی بودن مثل تئودور ونوگوگ آشنا بشین خوندن این کتاب بشدت توصیه میشه!!!!

مشاهده لینک اصلی
کتاب های مرتبط با - کتاب شور زندگی


 کتاب در آغوش آب
 کتاب به سوی بخشش
 کتاب Night Music (Jojo Moyes 6)
 کتاب Silver Bay (Jojo Moyes 5)
 کتاب The Ship of Brides (Jojo Moyes 4)
 کتاب The Peacock Emporium (Jojo Moyes 3)