سوکورو تازاکی ماه‌ها در چنبره مرگ گرفتار شده بود چون یک روز هر چهار دوست صمیمی‌اش به او گفته بودند که دیگر نه می‌خواهند ببینندش، نه با او حرف بزنند، هیچ‌وقت. او حالا به سارا دل بسته ولی رابطه‌اش با او هم به در بسته خورده است. سوکورو تازاکی بی‌رنگ و سالهای زیارتش رمانی است درباره عشق، دوستی، و سالهای سال دل‌شکستگی.
خرید کتاب سوکورو تازاکی بی رنگ و سال های زیارتش
جستجوی کتاب سوکورو تازاکی بی رنگ و سال های زیارتش در گودریدز
معرفی کتاب سوکورو تازاکی بی رنگ و سال های زیارتش از نگاه کاربران
این اتفاق برای هرکسی ممکن است بیفتد که با یک فیلم، قطعه‌ای موسیقی، یا یک کتاب، ارتباطی درونی پیدا کند. یک‌نوع هماغوشی و همراهی‌ی خاموش که هیچ ربطی به ارزش هنری آن ندارد. یا یک همذات‌پنداری عمیق با شخصیتی داستانی. شخصیتی که خیلی به تو نزدیک است، همه چیزش. افکارش، نحوه‌ی حرف‌زدنش، سبک زندگی‌اش و حتا نحوه‌ی رفتار دیگران با خودش. برای من دو بار این اتفاق افتاده است. یکی هنگام خواندن یادداشت‌های زیرزمینی داستایوسکی و دیگری همین کتاب. سوکورو تازاکی کسی‌ست که با تمام تنهایی‌ها، احساسات، شرم‌ها، دلهره‌ها و ترس‌هایش، با تمام افکار و استدلال‌هایش عمیقن آشنا هستم چون او خود من است و کتاب آیینه‌ای بود در برابرم. به همین دلیل حس همدلی‌ی عمیقی با سوکورو داشتم. و عجیب این است که اتفاقی که برای او افتاد در بیست سالگی‌اش،(طرد شدن از طرف دوستان) برای من ، به نحو دیگری، به طور ناخودآگاهانه و ذهنی‌تری در بیست و هشت‌سالگی دارد تکرار می‌شود. و این حس تنهایی عمیقم و فاصله‌‌ی همیشگی‌ام از تمام آدم‌های اطرافم. (روزی کسی به من گفت آدم عجیبی هستم، چون هیچ‌کس نمیتواند ازحدی به من نزدیک‌تر شود. همیشه فاصله‌ای بین خود و دیگری می‌گذارم.). هرچند موراکامی به نظرم نویسنده‌ی درجه یکی نیست اما از او ممنونم به خاطر اینکه امکان هماغوشی دیگری از این جنس برایم فراهم کرد.
بنا به دلایل بالا هیچ امتیازی نمی‌توانم به کتاب بدهم.
مشاهده لینک اصلی
سوکورو تازاکی در دوران دبیرستان با چهار نفر از دیگر گروهی صمیمی را تشکیل می‌دهند. بعد از مدتی روی خودشان اسم‌های خودمانی‌تری می‌گذارند. اسم پسرها می‌شود آکا (قرمز) و آو (آبی) و اسم دخترا شیرو (سفید) و کورو (سیاه) ولی سوکورو، همان سوکورو باقی می‌ماند و اسمش معنی هیچ رنگی نمی‌دهد. سال دوم کالج یک روز هر چهار دوست صمیمی‌اش خبر می‌دهند که دیگر نمی‌خواهند سوکور را ببینند و برای همیشه او را از گروه‌شان بیرون می‌اندازند بدون اینکه به او هیچ توضیحی بدهند. بعد از این اتفاق سوکور مدام به مرگ فکر می‌کند و…
کتاب بسیار روانی بود و به نظرم ترجمه‌ی خوبِ امیر مهدی حقیقت نقش پررنگی در روان بودنش داشت. فصل آخر کتاب را دوست نداشتم. شبیه سفرهایی بود که مسیر مهمتر از مقصد هستند و لذت خواندنش جذاب‌تر از پایان داستان بود
پ.ن: یک جاهایی از کتاب سانسور شده بود که با این علامت {...} مشخص کرده بودند. به نظرم کار خوبی بود که نشان می‌داد کجاهای کتاب سانسور شده، هرچند آخرش معلوم نبود یک کلمه است یا چند خط. امیدوارم روزی برسد که کتاب‌ها را بدون سانسور بخوانم و نگاه و کلمه‌های واقعی نویسنده را ببینیم، نه فقط آن بخشی از نویسنده که سانسورچی برای ما تصمیم میگیرد.
https://goo.gl/apbKhB
مشاهده لینک اصلی
از بزرگسالان جوان تا بالغ بسیاری از رمان های موراکامی با گذار از نوجوانی تا بزرگسالی روبرو می شوند. این احتمالا برای محبوبیت شگفت انگیز آن، مخصوصا با خوانندگان جوان ژاپنی، به حساب می آید. با این حال، شما باید تعجب کنید که آیا موراکامی می تواند به طور مداوم در این زمینه زمینه های این موضوع را بدون اینکه مخاطبان جوان خود را از دست بدهد، شخم زده کند. همانطور که در تاریخ انتشار این رمان است، او 65 سال دارد که در بعضی از کشورها سن بازنشستگی اجباری سنتی است. من معتقد هستم کهColorless Tsukuru @ یک حرکت استراتژیک است که پیش بینی می کند که چطور نوشت و آنچه در مورد او نوشت آینده. این ممکن است حتی شهرت خود را با خوانندگان مسن تر افزایش دهد. نوجوانان در Retrospect نام اصلی شخصیت اصلی 36 زمان است که بیشتر رمان مجموعه است. این شانزده سال است که از زمان Tsukuru و چهار فرزند رنگارنگ آن 20 سال سن داشته است و به طریقی گذار به بزرگسالی را انجام داده است. گرچه رمان هنوز در مورد این گذار آزادانه است، از دیدگاه فردی بسیار قدیمی تر، اگر هنوز تحت تاثیر قرار گرفته توسط آن. به شیوه ای، زیارت تسوکوروس او را برمی گرداند، نه به بعضی از منبع اعتقاد مذهبی، بلکه به نوجوانی او. زیارت سفر ضروری به منبع درک فعل خود است. با این حال، زمانی که او 36 ساله است، او باید در نهایت به 36 سالگی بازگردد. امتناع از آن، زیارت او به او کمک خواهد کرد که او گذشته فوری خود را (16 سال گذشته) و حال حاضر خود، و همچنین آینده اش را درک کند. کپی من بر اساس سن بلوغ از 20 ساله، جامعه تنگورهی تسوکوروس شامل چهار نفر دیگر از دوستان مدرسه (که نام آنها همه واژههای ژاپنی برای رنگها دارد - قرمز، آبی، سیاه و سفید) به طور ناگهانی خود را از او جدا کرد و دلیلش را نداد. از ديدگاه او هيچ دليلي وجود ندارد و به همين دليل هر دليلي وجود دارد. او شروع به فکر کردن به خود کرد: بی رنگ، فقدان، هیچ چیز، صفر. زندگی او شامل هیچ چیز نبود. او حقیقتا و کاملا قابل درک در یک بیابان، در یک شکاف، در داخل خالی، احاطه شده توسط تاریکی زندگی می کردند. او ابتدا وسوسه شد تا خودکشی کند. با این حال، حتی این عمل نیاز به بحث و جدال مثبت دارد و در نهایت او حتی نمی تواند خود را به اندازه کافی جمع آوری کند تا گام برداشته شود. او همچنان به زندگی ادامه می دهد نه به این دلیل که او تصمیم به نفع زندگی و یا علیه مرگ گرفته است، اما او به سادگی نمی تواند از هر گونه تصمیم گیری در همه چیز ناراحت باشد. تسوکورو فرض می کند که رابطه با هر یک از دوستانش با بزرگسالی ادامه پیدا می کند، دوستان او را ترک کردند او فرض می کند که بین چهار نفر از دوستان سابقش ادامه داشته است. به عنوان یک نتیجه، Tsukuru چسبیده به آنچه که او از دست داده است، در این باور است که آن را هنوز وجود دارد. به طریقی، او را از چیزی که از دوران نوجوانی او به بزرگسالی برمی دارد، نگه دارد. انجام این کار باعث جلوگیری از او @ رشد @ و داشتنmore @ relationships، getting married و becoming a parent.Happy Together همانطور که عنوان نشان می دهد، روایت رمان شامل یک زیارت است که او را مجبور به مقابله با موقعیت او می کند. سارا 38 ساله که علاقمند به برقراری ارتباط جدی با اوست، اما سوالی دارد که آیا او آماده است. او احساس می کند که Tsukuru توسط یک انسداد احساسی و معنوی به دام افتاده است. تنها راه برای مقابله با آن این است که چهار دوست خود را پیدا کنید و متوجه شوید که چرا از او رها شده اید. او نمیتواند تصور کند که چنین اتفاقی رخ نداده و حرکت می کند. او باید کشف و مقابله با آن را داشته باشد، مهم نیست که چه دلایل آنها ممکن است. سارا متوجه است که آنچه که به Tsukuru اتفاق افتاد، چنان دردناک بود که نه تنها موجب نابودی وی شد، بلکه تمایل، اشتیاق و میل او را نابود کرد. او در سفر زیارتی نیست، بلکه معتقد است که او به طور خودکار خوشحال خواهد شد، اما اطمینان دارد که وقتی او باز می گردد، می تواند با چالش های زندگی عملا مقابله کند. او پیش بینی بعضی از افسانه هایی را که در آن همه با هم خوشحال می شوند، پیش بینی می کنند. او به سادگی توانایی دو بزرگسال دوست داشتنی را برای حل مشکلات خود باور دارد. Together.Colorless، اما ConstructiveTsukuru همیشه ناامید بود که نام او رنگی نیست، مانند دوستانش. با این حال، مهمتر از همه، به این معنی است که @ برای ایجاد، ساختن، ساختن @، کار خود را انجام می دهد. او مهندس است که ایستگاه های راه آهن را که در مرکز حمل و نقل و شبکه ارتباطات هستند، ساخت. در نهایت، او باید یاد بگیرد که بازسازی، بازسازی و بازسازی خود را درست کند، همانگونه که او ایستگاه راه آهن موجود را تعمیر می کند. ایستگاه او آماده برای تخریب نیست، فقط نیاز به یک نوسازی کوچک دارد. Tokyo Metro Metro MapDifferent TransitionsTsukuru بسیار از دوستان و دوستان خود در طول سفر خود یاد می گیرد. من آن را برای شما خراب نکردم کافی است بگوییم آنها در زندگی بزرگسالان خود از یکدیگر دور شده اند. جامعه ای که Tsukuru تصور می کرد بدون او ادامه داشت، وجود ندارد. او کمی از دست رفته او را از دست رفته است. در عوض، هر یک از دوستان خود را با چالش های خود و مشکلات انتقال گذار به بزرگسالی مواجه شده است. علل برای هر یک از دوستان خود متفاوت است. با این حال، پیام موراکامی به نظر می رسد که ما ...
مشاهده لینک اصلی
این به راحتی یکی از غم انگیز ترین کتاب هایی است که تا به حال خوانده ام. من آن را در مکان های مختلف بسیار دشوار یافتم. من می دانم از دست دادن دوستان چه طور به طور تصادفی از زندگی شما بیرون می آید، انگار هیچ وقت وجود نداشت: پس از سال ها دوستی، احساس خوبی نیست. برای Tsukuru چهار نفر از دوستانش و همه آنها یک بار خروج می شوند. او از یکی از آنها یک تماس تلفنی می دهد که به او اطلاع می دهد که گروه به اتفاق آرا تصمیم گرفته است که دیگر از آن نباشد. شوک چیزی است که او را برای تمام عمر خود حمل می کند. او دوست چهار دوست خود را دوست داشت و عزیمت او او را با یک ترس ناامید کننده، ترس از اینکه هرگز دوباره به هر کس دیگری نزدیک شود، ترک کرد. â € œItâ € ™ â € œ مانند اگر او از طریق زندگی از طریق حرکت خواب است، مثل اینکه اگر او تا به حال فوت کرده است، اما هنوز متوجه نشده است. @ @ قبل از او غوطه وصف بزرگ، تاریک است که به طور مستقیم از طریق هسته زمین اجرا می شود. همه او می بیند که یک ابر ضخیم از هیچ چیز در اطراف او چرخید؛ همه او می شنید یک سکوت عمیق بود که باعث می شد که گوشه های گوشش را فشرده کند. او هیچ وقت متوجه نشد که چرا این اتفاق افتاده و از آن زمان تا کنون از او فاصله گرفته است. این باعث شد که او هویت و اهدافش را در زندگی سؤال کند و در نهایت او را به یک بدبینی تبدیل کند. او هیچ وقت انتظار نداشت دوباره شادی پیدا کند و یا احساس شادی کند. او از طریق زندگی، بی رنگ و کاملا درون مرده است. در سطح او موفق است، اما در داخل او یک خراب است، اما هر چند که زندگی نمی کند. پس از شانزده سال، تصمیم می گیرد با گذشته اش مواجه شود و دوباره با کسانی که بی رحمانه او را رها کرده است، دوباره ارتباط برقرار کند. او به دنبال یافتن دلیل است که تقریبا نابود شده است. Murakami از طریق کشف چنین تاریخی، شدت احساسات را به چنین اثر قدرتمند تسخیر می کند. تعداد کمی از نویسندگان می توانند چنین احساساتی را در نوشتن خود دریافت کنند. همه ما منتظر چیزی یا اشتیاق برای چیزی هستیم. من تعجب می کنم که چقدر مردم واقعا در زندگی شاد هستند؟ نه زیاد. هنگامی که ما شادی را در شادی ما می بینیم، ما مستقیم به سمت آن پرواز می کنیم و همه چیز را می توانیم تا اطمینان حاصل کنیم که هرگز ما را ترک نخواهد کرد. و اگر این ما را ترک کند، خوب، پس از آن بدتر از مرگ است. هنگامی که دوستان تسوکورا او را ترک می کنند، او دیگر کسی نیست. این به همان اندازه ساده است. او باید یک بار دیگر برای ادامه زندگی خود پیدا کند. قلب انسانی مثل یک پرنده شب است. بی سر و صدا انتظار چیزی، و هنگامی که زمان می آید، آن را به راست به سمت آن پرواز است\nTsukuru Tazaki بی رنگ و سالهای زیارتش یک رمان فوق العاده فوق العاده است و، همانند چوب نروژی، خواندن آن ممکن است صدمه ببیند. این یک رمان است که از آن یاد میگیرد. بیشتر موراکامی برای من در آینده!
مشاهده لینک اصلی
â € ~ زندگی فقط می تواند به عقب درک شود؛ اما باید به جلو حرکت کرد. \"Søren KierkegaardI شرم آور است که ما نمی توانیم گذشته را تحسین کنیم، فقط صرفا آن را بازسازی می کنیم. ما زخم های حوادثی را که می توانیم در گذشته درک کنیم، تحمل می کنیم، اما باید بر حافظه نادرست و آزمایش های غلط از آنچه که واقعا گذشت، تکیه کنیم. رمان نویس Haruki Murakami، رمان نویس سالیانه 2014، Tsuzukuru Tazaki بی رنگ و سال های او در زیارت، یک عنوان که فریاد می زند از فریب و فریاد Murakami خالص، یک رمان در مورد نگاه کردن به عقب رانندگی از آهنگ از سرعت قطار زمان پرتاب ما را به افق های ناشناخته. این رمان آرام و بی نظیر، Tsucuru Tazaki را به عنوان او را از طریق گذشته اش می کشد، و مجددا از اخراج اسرارآمیز خود از یک گروه دبیرستانی از همتایانی که \"ترکیب پنجگانه ای\" را داشتند، بررسی می کند. مانند پنج انگشت است. در حالی که این رمان براق است که هر دو جذاب و آسان برای خواندن است، یک غار عمیق تفکر را باز می کند، در حالی که خواننده باید خود را به سمت مخالف گسیل های راوی متصل کند، نتیجه گیری های خود را بسیار شبیه Tsukuru از خاطرات گذشته پس از دوستان سابقش. موراکامی با این رمان محکم در مورد عدم اطمینان هویت، هویت شکل گرفته و فریب خورده داخلی را تحمل می کند، اما به شدت متقاعد شده توسط عناصر خارجی و چگونگی مشاهده خودمان در آینه های همکار ما با ما است. با Tsukuru Tazaki بی رنگ، Murakami به دست آوردن تعادل زیبا و ظریف از دوگانگی نوشتاری او - هر دو روایت های واقع گرایانه خود را از دوران نوجوانی و سبک شگفت انگیز و بازیگیز پر از جهان های موازی و جادویی - به کار می اندازد و خود را با خنده ای از افسانه ای افسانه ای در لوازم جانبی صفحه همانطور که با بسیاری از Murakami روایت موازی (از زمان به جای جهان موازی در این رمان) است که با احتیاط بافت با هم برای حفظ طرح غلبه بر و بیشتر از هر طرح خط در دقیقا لحظه به درستی کنترل شده است. بسیاری از رمان بدون پاسخ، با Tsukuru و خواننده تنها قادر به حدس زدن حقیقت و ترس از اینکه قلمرو رویاها ممکن است بر جهان واقعیت بیداری تحمیل شود، بی جواب است. این بسیار جذابیت رمانهاست و معتبر عمل می کند به عنوان واقعیت واقعی که در آن ما هیچ نتیجه گیری مشخصی نداریم و باید هویت را بر اساس تجربه های ناقص و نتیجه گیری ایجاد کنیم. سوالاتی که واقعا در زندگی اهمیت دارند، ساده نیستند و یا قادر به توضیح آنها از طریق زبان روشن و مختصر نیست، بلکه از طریق توضیحات مادی است که همیشه به نظر می رسد فقط در نوک ذهن است؛ این فقط از طریق انتزاع و اعتقاد به منطق خود ما است که می توانیم با رمز و راز دنیای اطرافمان کنار بیاییم. رمان خود بسیار شبیه به شرح هودا از قطعه Lisz است. این قطعه به نظر ساده از لحاظ فنی، اما سخت است که این بیان را درست بدست آوریم. پخش آن فقط به عنوان آن نوشته شده بر روی نمره و آن را باد بسیار خسته کننده است. اما به مسیر مخالف بروید و آنرا به شدت تفسیر کنید و به نظر می رسد ارزان است.\nپیچیدگی های این رمان با نوشتن نوشته های نویسندگان کمتری صاف می شود، در عین حال موراکامی ساده ترین لمس را اعمال می کند و هر لحظه می تواند با فضل آواز بخواند. قلب تنها به تنهایی از طریق هماهنگی با دیگری نیست. آنها در عوض، عمیقا از طریق زخم هایشان پیوند دارند. درد ناشی از درد، شکنندگی به شکنندگی. هیچ سکوت بدون گریه غم و اندوه، بدون بخشش بدون خونریزی، بدون پذیرش بدون گذر از طریق از دست رفتن حاد وجود ندارد. این چیزی است که در ریشه هماهنگی واقع می شود. مشکل که به عنوان انگیزه قطعه قطعه ای عمل می کند، احساس ناراحتی Tsukuru در زندگی است، که ناشی از ناخوشایندی ناگوار از گروه نزدیک از دبیرستان است € \"همه با اسامی که نشان دهنده یک رنگ به جز Tsukuruâ € ™ s\" به علت نامشخص برای او. پس از اینکه از اجتماع ممنوع شد، Tsukuru به دوره ای شدید، غم و افسردگی خودکشی می افتد و پس از برگشتن به پاهای خود، هویت خود را شکل داده است که خود را بی رنگ و خالی فرض می کند. او این کار را ادامه می دهد تا زمانی که دوست دخترش در طول سی سالگی او را به تلاش برای اتصال دوباره و حقیقت گذشته اش بازگرداند. در میان اسرارهایی که او با آن روبرو می شود، Tsukuru می آموزد که او احساس ضعف خود را با اخراج و عدم تعامل همکار به اشتراک می گذارد، یاد می گیرد که در میان گروهی که او در واقع به عنوان بیشترین اطمینان، جذاب ترین و موفق ترین . تداوم ماندگاری و کم اعتماد به نفس Tsukuru ممکن است بر برخی از خوانندگان، اما Murakami خوب برای ایجاد یک پروفایل روان شناختی معتبر به حساب آورد که چرا یک مرد بسیار جذاب با خط زنان مشتاق به خواب با او اعتقاد داشت که خود را به بنابراین بی معنی است â € ~ شما می توانید خاطرات پنهان، اما شما می توانید تاریخچه ای که آنها تولید شده را حذف کنید، Tsucuru فکر می کند، و صرفنظر از اینکه چقدر سخت تلاش می کند تا با زندگی خود ادامه دهد، گذشته زخم های عمیق خود را که با گذشت زمان از بین می رود. رنگ، یا فقدان آن، در رمان مشهور است. شخصیت های با نام های رنگی به نظر می رسد از قبل ساخته شده اند، تقریبا ست ...
مشاهده لینک اصلی
â € œYou می توانید خاطرات پنهان، اما شما نمی توانید تاریخ را که آنها تولید شده را پاک کنید. â € â € â € • هاروکی Murakami، نارنجی Tsukuru TazakiA آهک خیساندن در حمام موسیقی، رنگ، دوستان، تنهایی، فلسفه، ایجاد و مرگ است. Murakami نابغه در نوشتن با احساسات چرخش زیر متن. او اهمیت یادداشت ها و سکوت پروس را می گیرد؛ از مکان نامعلوم، رویایی است که هر دو شناخته شده و عجیب و غریب است. این کار هیجان انگیز ترین خود نیست، اما این نیز به وضوح یک پرتاب نیست. این همه مظنونین معمولی را به جدول موراکامی می آورد. Murakami بهتر است زمانی که خواننده را احساس می کند احساس می کند که آنها فقط در نزدیکی سطح بیداری هستند. او خواننده را به منطقه ای تبدیل می کند که در آن احساس گرایش انعطاف پذیری عجیب و غریب بین سطح خواب و بیداری بین رویاهای موسیقایی، روشن و کابوس های سورئال و فلسفه را احساس می کند. احساس می کنید که در لبه پلت فرم قطار کور می شوید؛ شما صدای قطار را حس می کنید و فشرده سازی کلمات او را احساس می کنید، اما نمی دانید قطار موراکامی چه کسی از سمت چپ یا راست به شما حمله می کند.
مشاهده لینک اصلی
من 13 کتاب موراکامی من از بین 2 تا 3 ستاره پاره می کنم اما از آنجا که گربه ها صحبت نمی کنند، کاشت های پرواز یا سرهنگ سندرز در این کتاب وجود دارد، من این را به 3 می رسانم. من این کتاب را دوست داشتم. منظورم این بود که من @ Wind-Up Bird @ را دوست داشتم اما این یکی از اولین کتابهای موراکامی من بود، من خیلی جوانتر بودم و هنوز هم نمی دانستم که موراکامی وقتی از آشپز استفاده می کند همان مواد را بازیافت می کند. این کتاب تقریبا مثل یک rehash است ازNorwegian Wood. @ Tsukuru Tazaki در این کتاب 36 و Toru Watanabe در نروژی 37 است و آنها به وقایع رخ می دهد که در گذشته اتفاق می افتد مخصوصا در دوران نوجوانی خود. هر دو آقایان در آن زمان دوست داشتنی بودند و آنچه که با آنها اتفاق افتاد بر چارچوب روحی آنها تأثیر گذاشت و اکنون باید آنها را مرتب سازد و احتمالا فقط باید به کمر بروند و روی صندلی بچرخند و در ذهن ها ریختن. این باعث می شود که آنها به اندازه ای صرفه جویی کنند که طزاری به فنلاند نیاز ندارد که کورو را شکار کند که می گوید اکنون او ترجیح می دهد که نام Eri نامیده شود و از مردم می خواهم که این کار را انجام دهند. اگر شما جوان هستید، همیشه کورو خواهید بود حتی اگر شما قدیمی هستید چون نام خاطرات خود را به ارمغان می آورد و خوشحال می شود، زیرا اگر نه، احتمالا شما دیگر صحبت نخواهید کرد و یا حتی دیگران را نخواهید دید. من می خواهم بگویم این است که شخصیت های این کتاب جذب خود می شوند. Tsukuru می گوید که او بی رنگ است زیرا نام او هیچ کلمه ای را نشان نمی دهد که رنگ آن در ژاپن باشد (سلام، نام من Oliveros است و من می دانم که زیتون یک رنگ است) و او چیزی برای دادن ندارد و هیچ جایی برای رفتن نیست. پس از آن در داستان بعد، پس از 16 سال، دوستان او به او می گویند که او خوش تیپ ترین است و در واقع احتمالا 3 (2 دختر و 1 همجنسگرا) از چهار نفر در او وجود دارد. او همچنین پسر یک تاجر ثروتمند است که مالک یک واحد آپارتمان در توکیو است و چیزی برای دادن ندارد؟ آه بیا، در فیلیپین، ما این شخص را مارت یا اموترو می نامیم. لطف نجات این کتاب هر چند، این توانایی شما را به گذشته شما بازتاب می دهد مخصوصا کسانی که بر شخصیت شما تأثیر می گذارند: آن رویدادهایی که شما را در حال حاضر به شما تحمیل می کند. ماه گذشته، اولین دوست دختر من از حمله قلبی درگذشت. او هنوز هم در 51 سالگی بود. به من گفته شد که او دوست پسر دیگری از من نداشت و در واقع ما شکوفایی رسمی نداشتیم. ما در آن جزیره (زادگاه من) در اقیانوس آرام بودیم و ما در دبیرستان سوم (15/16 ساله) بودیم وقتی که ما با یکدیگر دوست شدیم و رابطه ما تا سال بعد باقی ماند. با این حال، خانواده اش پولی برای ارسال او به کالج نداشتند. بنابراین، هنگامی که برای رفتن به شهر رفتم، خداحافظی نکردم، فکر می کردیم که هنوز ارتباط برقرار می کنیم. اما همه چیز فقط برای من در کالج مشغول بود: هیچ وقت برای نوشتن نامه ها، چون من مجبور بودم در حال اجرا در خانه شبانه روزی مادربزرگم کمک کنم وقتی که من در مدرسه نبودم و یا در خواب نیستم یا درس هایم را مطالعه نمی کردم. حتی برای تمبر هم هیچ پولی نگرفته بود، زیرا پدر و مادر من هزینه تحصیل و غذا بود، اما نه برای هر چیز دیگری، از جمله گاهی اوقات، لباس های مناسب و معقول. بنابراین، ارتباط ما فقط از این لحاظ فشرده شده و هیچ وقت یا تلاش برای بستن آن وجود ندارد. ما فقط یکدیگر را تعقیب نکردیم. من مشغول بودم و قبل از ازدواج با همسرم، 10 سال قبل از ازدواج با همسرم، عاشق همسرم شدم. بعد از آخرین دفعه من جزیره را ترک کردم. آنچه که من می خواهم بگویم این است که وقتی صبح شنیدم این احساس درد را احساس می کنم. درد از دست دادن بخشی از من. من او را دوست داشتم وقتی که من 15 تا 16 سال داشتم اما هنوز هم بخشی از آن هستم که من هستم. همانطور که کتاب می گوید چیزی شبیه به: @ شما می توانید گذشته را فراموش کنید، اما شما می توانید تاریخچه آن را پاک کنید. @ (من سعی کردم به دنبال کلمات دقیق به عنوان من را فراموش کرده است به ضرب و شتم صفحه haha). نه بهترین Murakami. هنوز هم برایKafka در Shore @ یاAfter Dark @ یاWind Up Bird @ @ همه کسانی که 4 ستاره از من داشتند میروند. اما این برای من موراکامی بود. من کتاب را دوست داشتم که نمیتوانستم در حالی که خواندن آن را داشتم، اما در تحلیل نهایی سه کتاب دیگر خیلی بهتر بود.
مشاهده لینک اصلی
کتاب های مرتبط با - کتاب سوکورو تازاکی بی رنگ و سال های زیارتش
خرید کتاب سوکورو تازاکی بی رنگ و سال های زیارتش
جستجوی کتاب سوکورو تازاکی بی رنگ و سال های زیارتش در گودریدز
بنا به دلایل بالا هیچ امتیازی نمی‌توانم به کتاب بدهم.
مشاهده لینک اصلی
سوکورو تازاکی در دوران دبیرستان با چهار نفر از دیگر گروهی صمیمی را تشکیل می‌دهند. بعد از مدتی روی خودشان اسم‌های خودمانی‌تری می‌گذارند. اسم پسرها می‌شود آکا (قرمز) و آو (آبی) و اسم دخترا شیرو (سفید) و کورو (سیاه) ولی سوکورو، همان سوکورو باقی می‌ماند و اسمش معنی هیچ رنگی نمی‌دهد. سال دوم کالج یک روز هر چهار دوست صمیمی‌اش خبر می‌دهند که دیگر نمی‌خواهند سوکور را ببینند و برای همیشه او را از گروه‌شان بیرون می‌اندازند بدون اینکه به او هیچ توضیحی بدهند. بعد از این اتفاق سوکور مدام به مرگ فکر می‌کند و…
کتاب بسیار روانی بود و به نظرم ترجمه‌ی خوبِ امیر مهدی حقیقت نقش پررنگی در روان بودنش داشت. فصل آخر کتاب را دوست نداشتم. شبیه سفرهایی بود که مسیر مهمتر از مقصد هستند و لذت خواندنش جذاب‌تر از پایان داستان بود
پ.ن: یک جاهایی از کتاب سانسور شده بود که با این علامت {...} مشخص کرده بودند. به نظرم کار خوبی بود که نشان می‌داد کجاهای کتاب سانسور شده، هرچند آخرش معلوم نبود یک کلمه است یا چند خط. امیدوارم روزی برسد که کتاب‌ها را بدون سانسور بخوانم و نگاه و کلمه‌های واقعی نویسنده را ببینیم، نه فقط آن بخشی از نویسنده که سانسورچی برای ما تصمیم میگیرد.
https://goo.gl/apbKhB
مشاهده لینک اصلی
از بزرگسالان جوان تا بالغ بسیاری از رمان های موراکامی با گذار از نوجوانی تا بزرگسالی روبرو می شوند. این احتمالا برای محبوبیت شگفت انگیز آن، مخصوصا با خوانندگان جوان ژاپنی، به حساب می آید. با این حال، شما باید تعجب کنید که آیا موراکامی می تواند به طور مداوم در این زمینه زمینه های این موضوع را بدون اینکه مخاطبان جوان خود را از دست بدهد، شخم زده کند. همانطور که در تاریخ انتشار این رمان است، او 65 سال دارد که در بعضی از کشورها سن بازنشستگی اجباری سنتی است. من معتقد هستم کهColorless Tsukuru @ یک حرکت استراتژیک است که پیش بینی می کند که چطور نوشت و آنچه در مورد او نوشت آینده. این ممکن است حتی شهرت خود را با خوانندگان مسن تر افزایش دهد. نوجوانان در Retrospect نام اصلی شخصیت اصلی 36 زمان است که بیشتر رمان مجموعه است. این شانزده سال است که از زمان Tsukuru و چهار فرزند رنگارنگ آن 20 سال سن داشته است و به طریقی گذار به بزرگسالی را انجام داده است. گرچه رمان هنوز در مورد این گذار آزادانه است، از دیدگاه فردی بسیار قدیمی تر، اگر هنوز تحت تاثیر قرار گرفته توسط آن. به شیوه ای، زیارت تسوکوروس او را برمی گرداند، نه به بعضی از منبع اعتقاد مذهبی، بلکه به نوجوانی او. زیارت سفر ضروری به منبع درک فعل خود است. با این حال، زمانی که او 36 ساله است، او باید در نهایت به 36 سالگی بازگردد. امتناع از آن، زیارت او به او کمک خواهد کرد که او گذشته فوری خود را (16 سال گذشته) و حال حاضر خود، و همچنین آینده اش را درک کند. کپی من بر اساس سن بلوغ از 20 ساله، جامعه تنگورهی تسوکوروس شامل چهار نفر دیگر از دوستان مدرسه (که نام آنها همه واژههای ژاپنی برای رنگها دارد - قرمز، آبی، سیاه و سفید) به طور ناگهانی خود را از او جدا کرد و دلیلش را نداد. از ديدگاه او هيچ دليلي وجود ندارد و به همين دليل هر دليلي وجود دارد. او شروع به فکر کردن به خود کرد: بی رنگ، فقدان، هیچ چیز، صفر. زندگی او شامل هیچ چیز نبود. او حقیقتا و کاملا قابل درک در یک بیابان، در یک شکاف، در داخل خالی، احاطه شده توسط تاریکی زندگی می کردند. او ابتدا وسوسه شد تا خودکشی کند. با این حال، حتی این عمل نیاز به بحث و جدال مثبت دارد و در نهایت او حتی نمی تواند خود را به اندازه کافی جمع آوری کند تا گام برداشته شود. او همچنان به زندگی ادامه می دهد نه به این دلیل که او تصمیم به نفع زندگی و یا علیه مرگ گرفته است، اما او به سادگی نمی تواند از هر گونه تصمیم گیری در همه چیز ناراحت باشد. تسوکورو فرض می کند که رابطه با هر یک از دوستانش با بزرگسالی ادامه پیدا می کند، دوستان او را ترک کردند او فرض می کند که بین چهار نفر از دوستان سابقش ادامه داشته است. به عنوان یک نتیجه، Tsukuru چسبیده به آنچه که او از دست داده است، در این باور است که آن را هنوز وجود دارد. به طریقی، او را از چیزی که از دوران نوجوانی او به بزرگسالی برمی دارد، نگه دارد. انجام این کار باعث جلوگیری از او @ رشد @ و داشتنmore @ relationships، getting married و becoming a parent.Happy Together همانطور که عنوان نشان می دهد، روایت رمان شامل یک زیارت است که او را مجبور به مقابله با موقعیت او می کند. سارا 38 ساله که علاقمند به برقراری ارتباط جدی با اوست، اما سوالی دارد که آیا او آماده است. او احساس می کند که Tsukuru توسط یک انسداد احساسی و معنوی به دام افتاده است. تنها راه برای مقابله با آن این است که چهار دوست خود را پیدا کنید و متوجه شوید که چرا از او رها شده اید. او نمیتواند تصور کند که چنین اتفاقی رخ نداده و حرکت می کند. او باید کشف و مقابله با آن را داشته باشد، مهم نیست که چه دلایل آنها ممکن است. سارا متوجه است که آنچه که به Tsukuru اتفاق افتاد، چنان دردناک بود که نه تنها موجب نابودی وی شد، بلکه تمایل، اشتیاق و میل او را نابود کرد. او در سفر زیارتی نیست، بلکه معتقد است که او به طور خودکار خوشحال خواهد شد، اما اطمینان دارد که وقتی او باز می گردد، می تواند با چالش های زندگی عملا مقابله کند. او پیش بینی بعضی از افسانه هایی را که در آن همه با هم خوشحال می شوند، پیش بینی می کنند. او به سادگی توانایی دو بزرگسال دوست داشتنی را برای حل مشکلات خود باور دارد. Together.Colorless، اما ConstructiveTsukuru همیشه ناامید بود که نام او رنگی نیست، مانند دوستانش. با این حال، مهمتر از همه، به این معنی است که @ برای ایجاد، ساختن، ساختن @، کار خود را انجام می دهد. او مهندس است که ایستگاه های راه آهن را که در مرکز حمل و نقل و شبکه ارتباطات هستند، ساخت. در نهایت، او باید یاد بگیرد که بازسازی، بازسازی و بازسازی خود را درست کند، همانگونه که او ایستگاه راه آهن موجود را تعمیر می کند. ایستگاه او آماده برای تخریب نیست، فقط نیاز به یک نوسازی کوچک دارد. Tokyo Metro Metro MapDifferent TransitionsTsukuru بسیار از دوستان و دوستان خود در طول سفر خود یاد می گیرد. من آن را برای شما خراب نکردم کافی است بگوییم آنها در زندگی بزرگسالان خود از یکدیگر دور شده اند. جامعه ای که Tsukuru تصور می کرد بدون او ادامه داشت، وجود ندارد. او کمی از دست رفته او را از دست رفته است. در عوض، هر یک از دوستان خود را با چالش های خود و مشکلات انتقال گذار به بزرگسالی مواجه شده است. علل برای هر یک از دوستان خود متفاوت است. با این حال، پیام موراکامی به نظر می رسد که ما ...
مشاهده لینک اصلی
این به راحتی یکی از غم انگیز ترین کتاب هایی است که تا به حال خوانده ام. من آن را در مکان های مختلف بسیار دشوار یافتم. من می دانم از دست دادن دوستان چه طور به طور تصادفی از زندگی شما بیرون می آید، انگار هیچ وقت وجود نداشت: پس از سال ها دوستی، احساس خوبی نیست. برای Tsukuru چهار نفر از دوستانش و همه آنها یک بار خروج می شوند. او از یکی از آنها یک تماس تلفنی می دهد که به او اطلاع می دهد که گروه به اتفاق آرا تصمیم گرفته است که دیگر از آن نباشد. شوک چیزی است که او را برای تمام عمر خود حمل می کند. او دوست چهار دوست خود را دوست داشت و عزیمت او او را با یک ترس ناامید کننده، ترس از اینکه هرگز دوباره به هر کس دیگری نزدیک شود، ترک کرد. â € œItâ € ™ â € œ مانند اگر او از طریق زندگی از طریق حرکت خواب است، مثل اینکه اگر او تا به حال فوت کرده است، اما هنوز متوجه نشده است. @ @ قبل از او غوطه وصف بزرگ، تاریک است که به طور مستقیم از طریق هسته زمین اجرا می شود. همه او می بیند که یک ابر ضخیم از هیچ چیز در اطراف او چرخید؛ همه او می شنید یک سکوت عمیق بود که باعث می شد که گوشه های گوشش را فشرده کند. او هیچ وقت متوجه نشد که چرا این اتفاق افتاده و از آن زمان تا کنون از او فاصله گرفته است. این باعث شد که او هویت و اهدافش را در زندگی سؤال کند و در نهایت او را به یک بدبینی تبدیل کند. او هیچ وقت انتظار نداشت دوباره شادی پیدا کند و یا احساس شادی کند. او از طریق زندگی، بی رنگ و کاملا درون مرده است. در سطح او موفق است، اما در داخل او یک خراب است، اما هر چند که زندگی نمی کند. پس از شانزده سال، تصمیم می گیرد با گذشته اش مواجه شود و دوباره با کسانی که بی رحمانه او را رها کرده است، دوباره ارتباط برقرار کند. او به دنبال یافتن دلیل است که تقریبا نابود شده است. Murakami از طریق کشف چنین تاریخی، شدت احساسات را به چنین اثر قدرتمند تسخیر می کند. تعداد کمی از نویسندگان می توانند چنین احساساتی را در نوشتن خود دریافت کنند. همه ما منتظر چیزی یا اشتیاق برای چیزی هستیم. من تعجب می کنم که چقدر مردم واقعا در زندگی شاد هستند؟ نه زیاد. هنگامی که ما شادی را در شادی ما می بینیم، ما مستقیم به سمت آن پرواز می کنیم و همه چیز را می توانیم تا اطمینان حاصل کنیم که هرگز ما را ترک نخواهد کرد. و اگر این ما را ترک کند، خوب، پس از آن بدتر از مرگ است. هنگامی که دوستان تسوکورا او را ترک می کنند، او دیگر کسی نیست. این به همان اندازه ساده است. او باید یک بار دیگر برای ادامه زندگی خود پیدا کند. قلب انسانی مثل یک پرنده شب است. بی سر و صدا انتظار چیزی، و هنگامی که زمان می آید، آن را به راست به سمت آن پرواز است\nTsukuru Tazaki بی رنگ و سالهای زیارتش یک رمان فوق العاده فوق العاده است و، همانند چوب نروژی، خواندن آن ممکن است صدمه ببیند. این یک رمان است که از آن یاد میگیرد. بیشتر موراکامی برای من در آینده!
مشاهده لینک اصلی
â € ~ زندگی فقط می تواند به عقب درک شود؛ اما باید به جلو حرکت کرد. \"Søren KierkegaardI شرم آور است که ما نمی توانیم گذشته را تحسین کنیم، فقط صرفا آن را بازسازی می کنیم. ما زخم های حوادثی را که می توانیم در گذشته درک کنیم، تحمل می کنیم، اما باید بر حافظه نادرست و آزمایش های غلط از آنچه که واقعا گذشت، تکیه کنیم. رمان نویس Haruki Murakami، رمان نویس سالیانه 2014، Tsuzukuru Tazaki بی رنگ و سال های او در زیارت، یک عنوان که فریاد می زند از فریب و فریاد Murakami خالص، یک رمان در مورد نگاه کردن به عقب رانندگی از آهنگ از سرعت قطار زمان پرتاب ما را به افق های ناشناخته. این رمان آرام و بی نظیر، Tsucuru Tazaki را به عنوان او را از طریق گذشته اش می کشد، و مجددا از اخراج اسرارآمیز خود از یک گروه دبیرستانی از همتایانی که \"ترکیب پنجگانه ای\" را داشتند، بررسی می کند. مانند پنج انگشت است. در حالی که این رمان براق است که هر دو جذاب و آسان برای خواندن است، یک غار عمیق تفکر را باز می کند، در حالی که خواننده باید خود را به سمت مخالف گسیل های راوی متصل کند، نتیجه گیری های خود را بسیار شبیه Tsukuru از خاطرات گذشته پس از دوستان سابقش. موراکامی با این رمان محکم در مورد عدم اطمینان هویت، هویت شکل گرفته و فریب خورده داخلی را تحمل می کند، اما به شدت متقاعد شده توسط عناصر خارجی و چگونگی مشاهده خودمان در آینه های همکار ما با ما است. با Tsukuru Tazaki بی رنگ، Murakami به دست آوردن تعادل زیبا و ظریف از دوگانگی نوشتاری او - هر دو روایت های واقع گرایانه خود را از دوران نوجوانی و سبک شگفت انگیز و بازیگیز پر از جهان های موازی و جادویی - به کار می اندازد و خود را با خنده ای از افسانه ای افسانه ای در لوازم جانبی صفحه همانطور که با بسیاری از Murakami روایت موازی (از زمان به جای جهان موازی در این رمان) است که با احتیاط بافت با هم برای حفظ طرح غلبه بر و بیشتر از هر طرح خط در دقیقا لحظه به درستی کنترل شده است. بسیاری از رمان بدون پاسخ، با Tsukuru و خواننده تنها قادر به حدس زدن حقیقت و ترس از اینکه قلمرو رویاها ممکن است بر جهان واقعیت بیداری تحمیل شود، بی جواب است. این بسیار جذابیت رمانهاست و معتبر عمل می کند به عنوان واقعیت واقعی که در آن ما هیچ نتیجه گیری مشخصی نداریم و باید هویت را بر اساس تجربه های ناقص و نتیجه گیری ایجاد کنیم. سوالاتی که واقعا در زندگی اهمیت دارند، ساده نیستند و یا قادر به توضیح آنها از طریق زبان روشن و مختصر نیست، بلکه از طریق توضیحات مادی است که همیشه به نظر می رسد فقط در نوک ذهن است؛ این فقط از طریق انتزاع و اعتقاد به منطق خود ما است که می توانیم با رمز و راز دنیای اطرافمان کنار بیاییم. رمان خود بسیار شبیه به شرح هودا از قطعه Lisz است. این قطعه به نظر ساده از لحاظ فنی، اما سخت است که این بیان را درست بدست آوریم. پخش آن فقط به عنوان آن نوشته شده بر روی نمره و آن را باد بسیار خسته کننده است. اما به مسیر مخالف بروید و آنرا به شدت تفسیر کنید و به نظر می رسد ارزان است.\nپیچیدگی های این رمان با نوشتن نوشته های نویسندگان کمتری صاف می شود، در عین حال موراکامی ساده ترین لمس را اعمال می کند و هر لحظه می تواند با فضل آواز بخواند. قلب تنها به تنهایی از طریق هماهنگی با دیگری نیست. آنها در عوض، عمیقا از طریق زخم هایشان پیوند دارند. درد ناشی از درد، شکنندگی به شکنندگی. هیچ سکوت بدون گریه غم و اندوه، بدون بخشش بدون خونریزی، بدون پذیرش بدون گذر از طریق از دست رفتن حاد وجود ندارد. این چیزی است که در ریشه هماهنگی واقع می شود. مشکل که به عنوان انگیزه قطعه قطعه ای عمل می کند، احساس ناراحتی Tsukuru در زندگی است، که ناشی از ناخوشایندی ناگوار از گروه نزدیک از دبیرستان است € \"همه با اسامی که نشان دهنده یک رنگ به جز Tsukuruâ € ™ s\" به علت نامشخص برای او. پس از اینکه از اجتماع ممنوع شد، Tsukuru به دوره ای شدید، غم و افسردگی خودکشی می افتد و پس از برگشتن به پاهای خود، هویت خود را شکل داده است که خود را بی رنگ و خالی فرض می کند. او این کار را ادامه می دهد تا زمانی که دوست دخترش در طول سی سالگی او را به تلاش برای اتصال دوباره و حقیقت گذشته اش بازگرداند. در میان اسرارهایی که او با آن روبرو می شود، Tsukuru می آموزد که او احساس ضعف خود را با اخراج و عدم تعامل همکار به اشتراک می گذارد، یاد می گیرد که در میان گروهی که او در واقع به عنوان بیشترین اطمینان، جذاب ترین و موفق ترین . تداوم ماندگاری و کم اعتماد به نفس Tsukuru ممکن است بر برخی از خوانندگان، اما Murakami خوب برای ایجاد یک پروفایل روان شناختی معتبر به حساب آورد که چرا یک مرد بسیار جذاب با خط زنان مشتاق به خواب با او اعتقاد داشت که خود را به بنابراین بی معنی است â € ~ شما می توانید خاطرات پنهان، اما شما می توانید تاریخچه ای که آنها تولید شده را حذف کنید، Tsucuru فکر می کند، و صرفنظر از اینکه چقدر سخت تلاش می کند تا با زندگی خود ادامه دهد، گذشته زخم های عمیق خود را که با گذشت زمان از بین می رود. رنگ، یا فقدان آن، در رمان مشهور است. شخصیت های با نام های رنگی به نظر می رسد از قبل ساخته شده اند، تقریبا ست ...
مشاهده لینک اصلی
â € œYou می توانید خاطرات پنهان، اما شما نمی توانید تاریخ را که آنها تولید شده را پاک کنید. â € â € â € • هاروکی Murakami، نارنجی Tsukuru TazakiA آهک خیساندن در حمام موسیقی، رنگ، دوستان، تنهایی، فلسفه، ایجاد و مرگ است. Murakami نابغه در نوشتن با احساسات چرخش زیر متن. او اهمیت یادداشت ها و سکوت پروس را می گیرد؛ از مکان نامعلوم، رویایی است که هر دو شناخته شده و عجیب و غریب است. این کار هیجان انگیز ترین خود نیست، اما این نیز به وضوح یک پرتاب نیست. این همه مظنونین معمولی را به جدول موراکامی می آورد. Murakami بهتر است زمانی که خواننده را احساس می کند احساس می کند که آنها فقط در نزدیکی سطح بیداری هستند. او خواننده را به منطقه ای تبدیل می کند که در آن احساس گرایش انعطاف پذیری عجیب و غریب بین سطح خواب و بیداری بین رویاهای موسیقایی، روشن و کابوس های سورئال و فلسفه را احساس می کند. احساس می کنید که در لبه پلت فرم قطار کور می شوید؛ شما صدای قطار را حس می کنید و فشرده سازی کلمات او را احساس می کنید، اما نمی دانید قطار موراکامی چه کسی از سمت چپ یا راست به شما حمله می کند.
مشاهده لینک اصلی
من 13 کتاب موراکامی من از بین 2 تا 3 ستاره پاره می کنم اما از آنجا که گربه ها صحبت نمی کنند، کاشت های پرواز یا سرهنگ سندرز در این کتاب وجود دارد، من این را به 3 می رسانم. من این کتاب را دوست داشتم. منظورم این بود که من @ Wind-Up Bird @ را دوست داشتم اما این یکی از اولین کتابهای موراکامی من بود، من خیلی جوانتر بودم و هنوز هم نمی دانستم که موراکامی وقتی از آشپز استفاده می کند همان مواد را بازیافت می کند. این کتاب تقریبا مثل یک rehash است ازNorwegian Wood. @ Tsukuru Tazaki در این کتاب 36 و Toru Watanabe در نروژی 37 است و آنها به وقایع رخ می دهد که در گذشته اتفاق می افتد مخصوصا در دوران نوجوانی خود. هر دو آقایان در آن زمان دوست داشتنی بودند و آنچه که با آنها اتفاق افتاد بر چارچوب روحی آنها تأثیر گذاشت و اکنون باید آنها را مرتب سازد و احتمالا فقط باید به کمر بروند و روی صندلی بچرخند و در ذهن ها ریختن. این باعث می شود که آنها به اندازه ای صرفه جویی کنند که طزاری به فنلاند نیاز ندارد که کورو را شکار کند که می گوید اکنون او ترجیح می دهد که نام Eri نامیده شود و از مردم می خواهم که این کار را انجام دهند. اگر شما جوان هستید، همیشه کورو خواهید بود حتی اگر شما قدیمی هستید چون نام خاطرات خود را به ارمغان می آورد و خوشحال می شود، زیرا اگر نه، احتمالا شما دیگر صحبت نخواهید کرد و یا حتی دیگران را نخواهید دید. من می خواهم بگویم این است که شخصیت های این کتاب جذب خود می شوند. Tsukuru می گوید که او بی رنگ است زیرا نام او هیچ کلمه ای را نشان نمی دهد که رنگ آن در ژاپن باشد (سلام، نام من Oliveros است و من می دانم که زیتون یک رنگ است) و او چیزی برای دادن ندارد و هیچ جایی برای رفتن نیست. پس از آن در داستان بعد، پس از 16 سال، دوستان او به او می گویند که او خوش تیپ ترین است و در واقع احتمالا 3 (2 دختر و 1 همجنسگرا) از چهار نفر در او وجود دارد. او همچنین پسر یک تاجر ثروتمند است که مالک یک واحد آپارتمان در توکیو است و چیزی برای دادن ندارد؟ آه بیا، در فیلیپین، ما این شخص را مارت یا اموترو می نامیم. لطف نجات این کتاب هر چند، این توانایی شما را به گذشته شما بازتاب می دهد مخصوصا کسانی که بر شخصیت شما تأثیر می گذارند: آن رویدادهایی که شما را در حال حاضر به شما تحمیل می کند. ماه گذشته، اولین دوست دختر من از حمله قلبی درگذشت. او هنوز هم در 51 سالگی بود. به من گفته شد که او دوست پسر دیگری از من نداشت و در واقع ما شکوفایی رسمی نداشتیم. ما در آن جزیره (زادگاه من) در اقیانوس آرام بودیم و ما در دبیرستان سوم (15/16 ساله) بودیم وقتی که ما با یکدیگر دوست شدیم و رابطه ما تا سال بعد باقی ماند. با این حال، خانواده اش پولی برای ارسال او به کالج نداشتند. بنابراین، هنگامی که برای رفتن به شهر رفتم، خداحافظی نکردم، فکر می کردیم که هنوز ارتباط برقرار می کنیم. اما همه چیز فقط برای من در کالج مشغول بود: هیچ وقت برای نوشتن نامه ها، چون من مجبور بودم در حال اجرا در خانه شبانه روزی مادربزرگم کمک کنم وقتی که من در مدرسه نبودم و یا در خواب نیستم یا درس هایم را مطالعه نمی کردم. حتی برای تمبر هم هیچ پولی نگرفته بود، زیرا پدر و مادر من هزینه تحصیل و غذا بود، اما نه برای هر چیز دیگری، از جمله گاهی اوقات، لباس های مناسب و معقول. بنابراین، ارتباط ما فقط از این لحاظ فشرده شده و هیچ وقت یا تلاش برای بستن آن وجود ندارد. ما فقط یکدیگر را تعقیب نکردیم. من مشغول بودم و قبل از ازدواج با همسرم، 10 سال قبل از ازدواج با همسرم، عاشق همسرم شدم. بعد از آخرین دفعه من جزیره را ترک کردم. آنچه که من می خواهم بگویم این است که وقتی صبح شنیدم این احساس درد را احساس می کنم. درد از دست دادن بخشی از من. من او را دوست داشتم وقتی که من 15 تا 16 سال داشتم اما هنوز هم بخشی از آن هستم که من هستم. همانطور که کتاب می گوید چیزی شبیه به: @ شما می توانید گذشته را فراموش کنید، اما شما می توانید تاریخچه آن را پاک کنید. @ (من سعی کردم به دنبال کلمات دقیق به عنوان من را فراموش کرده است به ضرب و شتم صفحه haha). نه بهترین Murakami. هنوز هم برایKafka در Shore @ یاAfter Dark @ یاWind Up Bird @ @ همه کسانی که 4 ستاره از من داشتند میروند. اما این برای من موراکامی بود. من کتاب را دوست داشتم که نمیتوانستم در حالی که خواندن آن را داشتم، اما در تحلیل نهایی سه کتاب دیگر خیلی بهتر بود.
مشاهده لینک اصلی