خرید کتاب جزیره سرگردانی
جستجوی کتاب جزیره سرگردانی در گودریدز
Simin Dāneshvar (28 April 1921 – 8 March 2012) was an Iranian academic, novelist, fiction writer and translator, largely regarded as the first major Iranian woman novelist. Daneshvar had a number of firsts to her credit. In 1948, her collection of Persian short stories was the first by an Iranian woman to be published. The first novel by an Iranian woman was her Savushun (@Mourners of Siyâvash@, also known as A Persian Requiem, 1966), which went on to become a bestseller. Daneshvars Playhouse, a collection of five stories and two autobiographical pieces, is the first volume of translated stories by an Iranian woman author. Being the wife of the famous iran writer Jalal al-Ahmad she had a profound influence on his writing, she wrote the book @the Dawn of Jalal@ in memory of her husband. Simin was also a very good translator, of her translations we can name @The Cherry Orchard@ by Anton Chekhov and @The Scarlet Letter@ by Nathaniel Hawthorne. Her last book is currently lost and was supposed to be the last book of her trilogy which started with @the lost island@.
تاریخ نخستین خوانش: روز بیست و ششم ماه آگوست سال 2002 میلادی
هستی، با مادربزرگ و برادرش شاهین، زندگی میکند. مادربزرگ زنی مذهبی و سنتی است. مادر «هستی»، زنی امروزی و اهل مد است، که سالها پیش، شوهرش را از دست داده، شوهرش از طرفداران «مصدق» بوده، که در راه او اتفاقی و اشتباهی کشته شده، یعنی در واقع شهید نشده. مادر مامان «عشی» با مرد ثروتمندی ازدواج کرده. «هستی» عاشق «مراد»، دوست و همکلاسی دانشگاهش است، که یک «توده»ای ست، و او را با فقر مردم «حلبی آباد»، آشنا کرده. «مراد» به خاطر سیاست، زیر بار مسئولیت ازدواج نمیرود، و تن به ازدواج با «هستی» نمیدهد. از طرف دیگر «سلیم» نیز خواستگار پولدار «هستی» ست، او هم مذهبی ست، و مادر «هستی» اصرار دارد «هستی» با ایشان ازدواج کند. «هستی» در این میان، در یک جزیره سرگردانی گیر کرده، نمیداند چه کند، منتظر «مراد» بماند، یا زن «سلیم» شود. ... هرچند جزیره سرگردانی، سرگردانم نکرد، اما سووشون هنوز هم برایم جلال دیگری دارد. ا. شربیانی
مشاهده لینک اصلی
و طول کتاب هی میگفتم که چرا سیمین خانوم دانشور انقدر با احساسات ما بازی میکنه؟ چرا انقدر اون دوره تاریخی ایران دردناک و در عین حال محکم بود؟ چرا آدمای اون دوره زندگیاشون اونقدر معنی داشته؟
مشاهده لینک اصلی
