این رمان شامل ۲۲ فصل با نام‌های «آنچه با خود حمل می‌کردند»، «عشق»، «چرخش»، «بر روی رودخانه»، «دشمنان»، «دوستان»، «چگونه یک داستان جنگ واقعی نقل کنیم»، «دندان‌پزشک»، «دلبر سونگ ترا بونگ»، «شال»، «معبد»، «کسی که من او را کشتم»، «کمین»، «سبک»، «روایت شجاعت»، «یادداشت‌ها»، «در میدان»، «فرم خوب»، «گردن در میدان»، «سربازان شبحگون»، «زندگی شبانه» و «زندگی مردگان» است
در بخشی از این رمان می‌خوانیم: «پس از بیرون آمدن از سینما تا دِیری کویین در حاشیه شهر ماشین‌سواری کردیم. شب کیفیتی لحاف‌مانند و افسرده کننده داشت، گویی به نحوی باری بر دوش آن نهاده شده باشد، و پیرامون ما چمنزارهای مینه‌سوتا در امواج بلند و تکراری ذرت و سویا گسترده بود. همه چیز یکنواخت و بی‌مزه بود. یادم می‌آید که در عقب بیوک بستنی می‌خوردم. ماشین‌سواری درازمدتی در تاریکی داشتیم و بعد جلو خانه لیندا کنار گرفتیم و متوقف شدیم. بی‌شک حرف‌هایی زده‌ایم، ولی به جز چند تصویر پایانی همه‌اش از یادم رفته است. یادم می‌آید که او را تا جلو در خانه همراهی کردم. چراغ برنجی ایوان را با فروغ مهاجم زردرنگ، پاهای خودم، بوته‌های کاج پا کوتاه در امتداد پله‌های جلو ساختمان، علف خیس، و لیندا را در کنار خودم به یاد می‌آورم. ما عاشق بودیم، در 9 سالگی، بله، ولی این عشقی واقعی بود و ما تنها در کنار هم روی پله‌های جلو خانه ایستاده بودیم. بالاخره به هم نگاه کردیم.»
خرید کتاب آنچه با خود حمل می کردند
جستجوی کتاب آنچه با خود حمل می کردند در گودریدز
معرفی کتاب آنچه با خود حمل می کردند از نگاه کاربران
این کتاب را بخوانید که این کتاب را مشاهده کرده است، این کتاب را در کتابخانه گذراند، اما به دلایلی همیشه خواسته خواسته بود. چرا؟ شاید فقط کمی به خانه نزدیک می شود، می دانستم که بسیاری از دوستانم برادرانی بودند که خدمت می کردند، بعضی از آنها زندگی می کردند، بعضی از آنها البته نمی دانستند. شوهر من در حال حاضر در نیروی هوایی بود و به ویتنام فرستاده نشد و هنوز شوهرم هنوز فقط یک دوست است. هرچند بدن های سربازان بازگشتی را که از طریق خدمتشان انجام نداده بودند، از بین برد. خوشبختانه نزدیک به پایان جنگ بود. سالها گذشت، و گروه گروههای خواهران تصمیم گرفتند این موضوع را بخوانند و بحث کنند، بنابراین تصمیم گرفتم این زمان، زمان حال یا هرگز باشد. ما یک بحث بزرگ داشتیم، به دلایلی که من در معرض اشتباه بودم که این داستان غیر داستانی بود. هر چند که آن را به عنوان اگر نوشته شده است نیست، که باعث کمی سردرگمی در مورد چگونگی درک ما در خواندن بود. چه چیزی درست بود یا نه؟ در حقیقت نویسنده این را در یکی از داستانها بحث کرده است، اگر درست نیست اما میتوانست درست باشد، چگونه این تغییرات را در مورد این کتاب احساس میکند. این باعث شد که من کمی بچرخم. در نهایت تصمیم گرفتم این موضوع را واقعا مهم نداشته باشم؛ چرا که این داستان ها در همه ی ناراحتی ها، شرایط وحشتناک و بله گاهی اوقات طنز بود؛ شرایطی ناخوشایند و بسیار ناعادلانه ای بود که این مردان بسیار جوان به خود می گرفتند. این تجربه شخصی خود را به وجود آورد، به این سربازان نامی داد و تمام احساس گناهانی را که در هنگام زنده ماندن احساس می کردند، و یا تصمیمی اشتباه گرفته اند که زندگی را به خطر می اندازد. فراتر از وضعیت وحشتناکی که در اواخر نوجوانی یا اوایل دهه ی هشتاد داشتم، باید به آن رسیدگی شود. تمام جنگ ها وحشتناک هستند، اما این سربازان وقتی که آنها را بازگشت، قطعا جنایتکار بودند. حداقل به عنوان یک ملت، اگر ما چیزی آموخته ایم، ما آموخته ایم که سربازان بازگشت ما را با احترامی که شایسته آن هستند، به کار گیریم، و به عنوان قهرمانان آنها مطمئنا هستند.
مشاهده لینک اصلی
ایده ای بد برای مبارزه با تیم O'Brien به دور از حقیقت یا جرات است زیرا او پیدا کردن راهی برای انتخاب حقیقت، راه اندازی یک داستان، آن را recant، و سپس شما را به فکر می کنم او واقعا انتخاب Dare، اما در نهایت، شما کاملا مطمئن شوید که او در واقع به شما حقیقت به شما گفت پس از همه. ممکن است این نکته را در مورد این گزارش از زمان او ویتنام به عنوان یک سرباز پیاده ای که ما را هشدار می دهد که داستان های جنگی دشوار است. آنهایی که صدای درست دارند، احتمالا دروغ می گویند و آنهایی که غریب به نظر می رسند احتمالا دوز سالم حقیقت در آنها دارند. با بیان برخی از واقعیت ها و بعضی از داستان ها، و سپس آشکار کردن آنچه که (allegedly).، Oâ € Brien نشان می دهد که گاهی اوقات دروغ گفتن دروغ گفتن بر اساس واقعیت است قدرت بیش از یک داستان واقعی با دقت گفت. داستان های او بر این باورند که او چندین دهه پس از جنگ به سر می برد و چیزهای مختلفی را که از آن دور شده بود، گذراند. این یادداشتی از یک مردی است که با نوشتن آن، نوعی بسته شدن را به دست آورد، داستان ترس، تردید و سردرگمی است که او هنوز چند دهه بعد با آن مبارزه کرده است. برای انتقال این تجربه، او مجبور بود خواننده داستان های جنگی را به خواننده بگوید و اجازه دهید ما تصمیم بگیریم که چقدر درست است.
مشاهده لینک اصلی
مشاهده کنید اما صبر کنید â € | راه پایین زیر â € | و گاهی اوقات من می توانم Timmy اسکیت با Linda تحت نور لامپ زرد را ببینید. جوان و خوشحال هستم من هرگز نخواهم مرد من در حال جمع کردن سطح تاریخ خودم، حرکت سریع، سوار کردن ذوب زیر تیغه ها، انجام دادن حلقه ها و چرخش ها، و وقتی که من یک جهش بلند به تاریکی می افتم و سی سال بعد پایین می آیم، متوجه می شوم که این همان است تیم تلاش می کند تا زندگی Timmy را با یک داستان صرفه جویی نماید. این ها 71 کلمه هستند که Tim Oâ € ™ Brienâ € ™ ثانیه چیزهایی که آنها انجام شده است. Timmy Tim OBrien (یا شایدTim OBrien @، یا شاید هر دو یا نه). لیندا یک دختر است که در هنگام دوست 9 ساله بود - شاید، مگر آنکه شین تشکیل شود. اما حتی اگر چنین باشد، داستان، آخرین کتاب در این کتاب، می تواند @ true @ باشد. لیندا چند ماه پس از مرگ وی از سرطان درگذشت. چقدر این داستان درست است؟ آیا مهم است؟ خواندن. من ترتیب یک تن از مقالات و گزارش ها برای دوره های دبیرستان و کالج انگلیسی در این کتاب نوشته شده است. این خیلی متفاوت از چیزی است که قبل از آن خواندید. من نمی توانستم در کتاب بخوانم، چون خواندنی بودم، زیرا کتاب خواندن دخترم را خوانده ام. احتمالا آن را در کالج خواندید. او آن را در کالج خواند. این داستان منه این که آیا این درست است من نمی دانم، اما باید باشد. بنابراین، از آنجایی که من نمی توانستم تأکید کنم، من هیچ کمکی به تجزیه و تحلیل کتاب بر روی آن ندارم. بنابراین داستان این است که من مجبور نیستم نوشتن کنم. از این رو، تقریبا \"Brien\" نه تنها نویسنده برتر در تجربه ویتنام آمریکا بوده است، او تبدیل به چیزی از یک متا-نویسنده در مفهوم حقیقت در â € œfictionâ € این واقعیت که این کتاب در مورد آن چیزهایی دارد، این است که چرا در برابر عادت های من، پس از شروع مطالعه کتاب بعد از شام در شب گذشته، قبل از رفتن به رختخواب (در ساعت 4:30 صبح) تمام شد. تنها دو نویسنده دیگر وجود دارد که به طور کلی من را از همه کتابهای دیگر که خواندنی میگیرند دور می کنند و من را به آنها باز نمی گردانند تا آنها را به من بسپارند. جورج پیکان هاوس و پاتریک O'Brian (هام â € Oâ € Brian، O'Brien). در صورتی که شما نمی دانید، این یک رمان نیست. این مجموعه ای از داستان های کوتاه است. این رمان بسیار شبیه به این موضوع است که بیشتر داستان ها در ویتنام در میان دسته های مردانی که در اواخر دهه 60 در حال مبارزه هستند قرار گرفته و شخصیت های مشابه از یک داستان به بعد اسلاید می کنند. اما داستانها در هر زمانی خاصی مرتفع نمی شوند، هرچند داستان های بعد در کتاب معمولا بعد از آن ها اتفاق می افتند. و بعضی از داستان ها کمتر به دیگران مرتبط است. چه کسی است؟ Tim Oâ € Brienâ €؟ واقعا دو تیم Oâ € ™ Briens اینجا وجود دارد، شخصیت و نویسنده، و آنها یکسان نیست. من برای مدت طولانی متوجه نشدم که راوی کتاب، \"Tim O'Brien\"، که این داستان را می گوید شخصیت داستانی است. او جزئیات زیادی را با Tim O'Brien Writer، که داستان ها را نوشت، به اشتراک می گذارد. اما آنها یکسان نیستند و یا حداقل ما نمی توانیم مطمئن باشیم که آنها یکسان هستند و جایی که آنها مجزا هستند. (در واقع \"Tim O'Brienâ\" گاهی درباره نوشتن بعضی از داستانها صحبت می کند، اما شاید یکی دیگر از Tim O'Brien، نویسنده است. شما می دانید که در آن تمام آن انگلیس ها از چه چیزی آمده است، هر دو شما Tim O'Briens را در Worthington Minnesota بزرگ کردید. آنها هر دو در سال 1968 از کالج مکالستر فارغ التحصیل شدند. آنها هر دو به زودی پس از کالج برنامه ریزی کردند، آنها هر دو در ویتنام در سال های 1969 تا 1970 خدمت کردند، هر دو در حدود یک سال درگیر جنگ بودند. آنها هر دو به خانه آمدند و به نویسندگان تبدیل شدند. اما، آیا من اشاره کردم که آنها یکسان نیستند؟ دستان خود را در اطراف آن بیاورید. چطور O'Brien رقص با حقیقت است.این ابهام در مورد O'Briens است بخشی از ابهام بزرگتر است که O'Brien (فقط با استفاده از همین نام برای هر دو آنها از در حال حاضر) در سراسر رمان می نویسد / صحبت می کند â € \"ابهام در مورد آنچه که درست است و چه چیزی نیست. در اینجا حتی یک داستان در این کتاب وجود دارد: «چگونه داستان واقعی جنگ را بگویید». O'Brien می گوید که اگر کسی به شما داستان جنگی می گوید، اگر هرگز اتفاق نیافتد، احساس گناه می کنید. با این حال، حتی اگر این اتفاق افتاد، و شاید این کار را انجام دادید، \"حتی پس از آن شما می دانید که نمی تواند درست باشد، زیرا یک داستان جنگ واقعی به این نوع حقیقت بستگی ندارد. وقوع مطلق بی اهمیت است. چیزی ممکن است رخ دهد و دروغ کامل باشد چیزی دیگر ممکن نیست اتفاق بیفتد و درست از حقیقت باشد. \"به این معنا که این امر به این معنی است که یک داستان درباره چیزی که هرگز اتفاق نمی افتد، ممکن است روی شنوندگان تاثیر بگذارد، می تواند به او یک واقعیت درباره وضعیت کلی،\" واقعیت \" این است که صرفا در مورد آنچه که در واقع اتفاق افتاده، به حساب می آید. یک بار به این پرسش پاسخ می دهیم که «برین» به این پرسش پاسخ می دهد «آیا کسی که در جنگ بوده است، ما را در مورد جنگ چه چیزی آموزش می دهد؟« با گفتن «نه». همه او می توانند این کار را انجام دهند داستان هایی درباره جنگ به ما می گویند. داستان و واقعیت می تواند تار شود؛ و در جنگ آنها نمی توانند تمیز شوند. دو داستان که Tim O'Brien را میخواند. دو داستان در کتاب وجود دارد که از طریق چندین داستان دیگر میگذرد و در نهایت ماهیت مبهم O'Brienâ € ™ را نشان میدهد واقعیت ™ داستان اول یک ویتنامی است که او کشته شد. یا حداقل او ممکن است کشته شود توضیحات اصلی در مردی است که من کشته ام. داستان های دیگر که با آن در عمق مقابله می کنند، Ambush و در نهایت فرم خوب است. اما قسمت نیز ...
مشاهده لینک اصلی
من یک داستان کوتاه برای نوشتن کلاس برای نوشتن در یک زمان کوتاه گرفتم. در روز اول، استاد دو کتاب را پیشنهاد کرد: \"رمز و راز\" و \"Manners by Flannery O'Connor\" و این کتاب توسط Tim O'Brien. من هر دو به سرعت خریدم سپس من آنقدر سریع آنها را کنار گذاشتم تا خواندن چیزی چشمگیر. من خوشحالم که منتظر بود تا بعد از کلاس، این یکی را بخواند. در غیر این صورت، من کلاس را بلافاصله ترک کرده ام و هرگز به عنوان یک لیست مواد غذایی هرگز نوشتم. این کتاب نابغه است. داستان درباره دختر با گردنبندهای زبان ذهن من را منفجر کرد. ماه ها بوده است، و هنوز هم در مورد آن فکر می کنم. و مردی که در یک میدان غرق می شود؟ به سختی می توان فراموش کرد. بیشتر کتاب هایی که می خواستم برروی شانه ها را ببرم و تقاضای دقیقا بدانم چه چیزی درست و چه چیزی ساخته شده است. او روباه گرسنه است هر چند. من شک دارم او پاسخ خواهد داد اگر من او را به زانو زدم و کف پاهای خود را برای چند روز غرق کردم. او در این کتاب به آن اشاره کرد. من نمی توانم دقیقا آنچه را که او نوشتم به یاد بسپارم، به جز اینکه آن را در مقادیر مساوی افتخار و سرخوردگی می دانستم. دیروز وقتی که کتاب های خود را دوباره سازماندهی کردم، ناامیدی خالص بود. در طول فیلم Pixar WALL-E به یاد داشته باشید زمانی که او در حال برگزاری است و به دنبال چپ به راست است. آیا آن را با چنگال یا قاشقها تعلق دارد؟ چنگال؟ قاشق؟ داستان؟ غیر داستانی؟ شما را بیامرز، برین.
مشاهده لینک اصلی
از Tim Oâ € ™ Brienâ € ™ ارسال شده از زمانی که من برای اولین بار خواندن رفتن پس از Cacciato چند سال پیش تحسین؛ این کتاب مدتهاست یکی از موارد مورد علاقه من است. چیزهایی که آنها انجام می دهند نوع دیگری از کتاب است، اما با رفتن پس از Cacciato احساس قدرتمند از چگونگی احساس سرباز در جنگ است. O'Brien متوجه شایستگی جنگ ویتنام نیست، بلکه با ذکاوت در مورد مشکلات، امید و ترس از سربازان شرکت آلفا صحبت می کند (بنابراین عنوان کتاب). در بسیاری از موارد، زمانی که سربازان بازگشت، این هزینه ها پایان نیافت. می نویسد: \"Brien،\" شما نباید در Nam در Nam قرار داشته باشید. \"هیچ گونه تهاجمی توصیفی وجود ندارد، اما\" Brien \"هنوز هم باعث ارتباط شما با سربازان همکار و غیر قابل انکار آنها می شود وضعیت. دشوار است برای توصیف، اما چیزی در مورد چگونگی نوشتن و فکر می کند که Brien می نویسد و می داند که شما را می داند که شخصی با وجدانی است که این کتاب را بنویسد وجود دارد. من فرصتی برای دیدار با O'Brien در یک کنفرانس در ماه جولای داشتم و از او احساس مشابهی داشتم. چیزهایی که آنها انجام می دهند بسیار توصیه می شود!
مشاهده لینک اصلی
کتاب های مرتبط با - کتاب آنچه با خود حمل می کردند
در بخشی از این رمان می‌خوانیم: «پس از بیرون آمدن از سینما تا دِیری کویین در حاشیه شهر ماشین‌سواری کردیم. شب کیفیتی لحاف‌مانند و افسرده کننده داشت، گویی به نحوی باری بر دوش آن نهاده شده باشد، و پیرامون ما چمنزارهای مینه‌سوتا در امواج بلند و تکراری ذرت و سویا گسترده بود. همه چیز یکنواخت و بی‌مزه بود. یادم می‌آید که در عقب بیوک بستنی می‌خوردم. ماشین‌سواری درازمدتی در تاریکی داشتیم و بعد جلو خانه لیندا کنار گرفتیم و متوقف شدیم. بی‌شک حرف‌هایی زده‌ایم، ولی به جز چند تصویر پایانی همه‌اش از یادم رفته است. یادم می‌آید که او را تا جلو در خانه همراهی کردم. چراغ برنجی ایوان را با فروغ مهاجم زردرنگ، پاهای خودم، بوته‌های کاج پا کوتاه در امتداد پله‌های جلو ساختمان، علف خیس، و لیندا را در کنار خودم به یاد می‌آورم. ما عاشق بودیم، در 9 سالگی، بله، ولی این عشقی واقعی بود و ما تنها در کنار هم روی پله‌های جلو خانه ایستاده بودیم. بالاخره به هم نگاه کردیم.»
خرید کتاب آنچه با خود حمل می کردند
جستجوی کتاب آنچه با خود حمل می کردند در گودریدز
مشاهده لینک اصلی
ایده ای بد برای مبارزه با تیم O'Brien به دور از حقیقت یا جرات است زیرا او پیدا کردن راهی برای انتخاب حقیقت، راه اندازی یک داستان، آن را recant، و سپس شما را به فکر می کنم او واقعا انتخاب Dare، اما در نهایت، شما کاملا مطمئن شوید که او در واقع به شما حقیقت به شما گفت پس از همه. ممکن است این نکته را در مورد این گزارش از زمان او ویتنام به عنوان یک سرباز پیاده ای که ما را هشدار می دهد که داستان های جنگی دشوار است. آنهایی که صدای درست دارند، احتمالا دروغ می گویند و آنهایی که غریب به نظر می رسند احتمالا دوز سالم حقیقت در آنها دارند. با بیان برخی از واقعیت ها و بعضی از داستان ها، و سپس آشکار کردن آنچه که (allegedly).، Oâ € Brien نشان می دهد که گاهی اوقات دروغ گفتن دروغ گفتن بر اساس واقعیت است قدرت بیش از یک داستان واقعی با دقت گفت. داستان های او بر این باورند که او چندین دهه پس از جنگ به سر می برد و چیزهای مختلفی را که از آن دور شده بود، گذراند. این یادداشتی از یک مردی است که با نوشتن آن، نوعی بسته شدن را به دست آورد، داستان ترس، تردید و سردرگمی است که او هنوز چند دهه بعد با آن مبارزه کرده است. برای انتقال این تجربه، او مجبور بود خواننده داستان های جنگی را به خواننده بگوید و اجازه دهید ما تصمیم بگیریم که چقدر درست است.
مشاهده لینک اصلی
مشاهده کنید اما صبر کنید â € | راه پایین زیر â € | و گاهی اوقات من می توانم Timmy اسکیت با Linda تحت نور لامپ زرد را ببینید. جوان و خوشحال هستم من هرگز نخواهم مرد من در حال جمع کردن سطح تاریخ خودم، حرکت سریع، سوار کردن ذوب زیر تیغه ها، انجام دادن حلقه ها و چرخش ها، و وقتی که من یک جهش بلند به تاریکی می افتم و سی سال بعد پایین می آیم، متوجه می شوم که این همان است تیم تلاش می کند تا زندگی Timmy را با یک داستان صرفه جویی نماید. این ها 71 کلمه هستند که Tim Oâ € ™ Brienâ € ™ ثانیه چیزهایی که آنها انجام شده است. Timmy Tim OBrien (یا شایدTim OBrien @، یا شاید هر دو یا نه). لیندا یک دختر است که در هنگام دوست 9 ساله بود - شاید، مگر آنکه شین تشکیل شود. اما حتی اگر چنین باشد، داستان، آخرین کتاب در این کتاب، می تواند @ true @ باشد. لیندا چند ماه پس از مرگ وی از سرطان درگذشت. چقدر این داستان درست است؟ آیا مهم است؟ خواندن. من ترتیب یک تن از مقالات و گزارش ها برای دوره های دبیرستان و کالج انگلیسی در این کتاب نوشته شده است. این خیلی متفاوت از چیزی است که قبل از آن خواندید. من نمی توانستم در کتاب بخوانم، چون خواندنی بودم، زیرا کتاب خواندن دخترم را خوانده ام. احتمالا آن را در کالج خواندید. او آن را در کالج خواند. این داستان منه این که آیا این درست است من نمی دانم، اما باید باشد. بنابراین، از آنجایی که من نمی توانستم تأکید کنم، من هیچ کمکی به تجزیه و تحلیل کتاب بر روی آن ندارم. بنابراین داستان این است که من مجبور نیستم نوشتن کنم. از این رو، تقریبا \"Brien\" نه تنها نویسنده برتر در تجربه ویتنام آمریکا بوده است، او تبدیل به چیزی از یک متا-نویسنده در مفهوم حقیقت در â € œfictionâ € این واقعیت که این کتاب در مورد آن چیزهایی دارد، این است که چرا در برابر عادت های من، پس از شروع مطالعه کتاب بعد از شام در شب گذشته، قبل از رفتن به رختخواب (در ساعت 4:30 صبح) تمام شد. تنها دو نویسنده دیگر وجود دارد که به طور کلی من را از همه کتابهای دیگر که خواندنی میگیرند دور می کنند و من را به آنها باز نمی گردانند تا آنها را به من بسپارند. جورج پیکان هاوس و پاتریک O'Brian (هام â € Oâ € Brian، O'Brien). در صورتی که شما نمی دانید، این یک رمان نیست. این مجموعه ای از داستان های کوتاه است. این رمان بسیار شبیه به این موضوع است که بیشتر داستان ها در ویتنام در میان دسته های مردانی که در اواخر دهه 60 در حال مبارزه هستند قرار گرفته و شخصیت های مشابه از یک داستان به بعد اسلاید می کنند. اما داستانها در هر زمانی خاصی مرتفع نمی شوند، هرچند داستان های بعد در کتاب معمولا بعد از آن ها اتفاق می افتند. و بعضی از داستان ها کمتر به دیگران مرتبط است. چه کسی است؟ Tim Oâ € Brienâ €؟ واقعا دو تیم Oâ € ™ Briens اینجا وجود دارد، شخصیت و نویسنده، و آنها یکسان نیست. من برای مدت طولانی متوجه نشدم که راوی کتاب، \"Tim O'Brien\"، که این داستان را می گوید شخصیت داستانی است. او جزئیات زیادی را با Tim O'Brien Writer، که داستان ها را نوشت، به اشتراک می گذارد. اما آنها یکسان نیستند و یا حداقل ما نمی توانیم مطمئن باشیم که آنها یکسان هستند و جایی که آنها مجزا هستند. (در واقع \"Tim O'Brienâ\" گاهی درباره نوشتن بعضی از داستانها صحبت می کند، اما شاید یکی دیگر از Tim O'Brien، نویسنده است. شما می دانید که در آن تمام آن انگلیس ها از چه چیزی آمده است، هر دو شما Tim O'Briens را در Worthington Minnesota بزرگ کردید. آنها هر دو در سال 1968 از کالج مکالستر فارغ التحصیل شدند. آنها هر دو به زودی پس از کالج برنامه ریزی کردند، آنها هر دو در ویتنام در سال های 1969 تا 1970 خدمت کردند، هر دو در حدود یک سال درگیر جنگ بودند. آنها هر دو به خانه آمدند و به نویسندگان تبدیل شدند. اما، آیا من اشاره کردم که آنها یکسان نیستند؟ دستان خود را در اطراف آن بیاورید. چطور O'Brien رقص با حقیقت است.این ابهام در مورد O'Briens است بخشی از ابهام بزرگتر است که O'Brien (فقط با استفاده از همین نام برای هر دو آنها از در حال حاضر) در سراسر رمان می نویسد / صحبت می کند â € \"ابهام در مورد آنچه که درست است و چه چیزی نیست. در اینجا حتی یک داستان در این کتاب وجود دارد: «چگونه داستان واقعی جنگ را بگویید». O'Brien می گوید که اگر کسی به شما داستان جنگی می گوید، اگر هرگز اتفاق نیافتد، احساس گناه می کنید. با این حال، حتی اگر این اتفاق افتاد، و شاید این کار را انجام دادید، \"حتی پس از آن شما می دانید که نمی تواند درست باشد، زیرا یک داستان جنگ واقعی به این نوع حقیقت بستگی ندارد. وقوع مطلق بی اهمیت است. چیزی ممکن است رخ دهد و دروغ کامل باشد چیزی دیگر ممکن نیست اتفاق بیفتد و درست از حقیقت باشد. \"به این معنا که این امر به این معنی است که یک داستان درباره چیزی که هرگز اتفاق نمی افتد، ممکن است روی شنوندگان تاثیر بگذارد، می تواند به او یک واقعیت درباره وضعیت کلی،\" واقعیت \" این است که صرفا در مورد آنچه که در واقع اتفاق افتاده، به حساب می آید. یک بار به این پرسش پاسخ می دهیم که «برین» به این پرسش پاسخ می دهد «آیا کسی که در جنگ بوده است، ما را در مورد جنگ چه چیزی آموزش می دهد؟« با گفتن «نه». همه او می توانند این کار را انجام دهند داستان هایی درباره جنگ به ما می گویند. داستان و واقعیت می تواند تار شود؛ و در جنگ آنها نمی توانند تمیز شوند. دو داستان که Tim O'Brien را میخواند. دو داستان در کتاب وجود دارد که از طریق چندین داستان دیگر میگذرد و در نهایت ماهیت مبهم O'Brienâ € ™ را نشان میدهد واقعیت ™ داستان اول یک ویتنامی است که او کشته شد. یا حداقل او ممکن است کشته شود توضیحات اصلی در مردی است که من کشته ام. داستان های دیگر که با آن در عمق مقابله می کنند، Ambush و در نهایت فرم خوب است. اما قسمت نیز ...
مشاهده لینک اصلی
من یک داستان کوتاه برای نوشتن کلاس برای نوشتن در یک زمان کوتاه گرفتم. در روز اول، استاد دو کتاب را پیشنهاد کرد: \"رمز و راز\" و \"Manners by Flannery O'Connor\" و این کتاب توسط Tim O'Brien. من هر دو به سرعت خریدم سپس من آنقدر سریع آنها را کنار گذاشتم تا خواندن چیزی چشمگیر. من خوشحالم که منتظر بود تا بعد از کلاس، این یکی را بخواند. در غیر این صورت، من کلاس را بلافاصله ترک کرده ام و هرگز به عنوان یک لیست مواد غذایی هرگز نوشتم. این کتاب نابغه است. داستان درباره دختر با گردنبندهای زبان ذهن من را منفجر کرد. ماه ها بوده است، و هنوز هم در مورد آن فکر می کنم. و مردی که در یک میدان غرق می شود؟ به سختی می توان فراموش کرد. بیشتر کتاب هایی که می خواستم برروی شانه ها را ببرم و تقاضای دقیقا بدانم چه چیزی درست و چه چیزی ساخته شده است. او روباه گرسنه است هر چند. من شک دارم او پاسخ خواهد داد اگر من او را به زانو زدم و کف پاهای خود را برای چند روز غرق کردم. او در این کتاب به آن اشاره کرد. من نمی توانم دقیقا آنچه را که او نوشتم به یاد بسپارم، به جز اینکه آن را در مقادیر مساوی افتخار و سرخوردگی می دانستم. دیروز وقتی که کتاب های خود را دوباره سازماندهی کردم، ناامیدی خالص بود. در طول فیلم Pixar WALL-E به یاد داشته باشید زمانی که او در حال برگزاری است و به دنبال چپ به راست است. آیا آن را با چنگال یا قاشقها تعلق دارد؟ چنگال؟ قاشق؟ داستان؟ غیر داستانی؟ شما را بیامرز، برین.
مشاهده لینک اصلی
از Tim Oâ € ™ Brienâ € ™ ارسال شده از زمانی که من برای اولین بار خواندن رفتن پس از Cacciato چند سال پیش تحسین؛ این کتاب مدتهاست یکی از موارد مورد علاقه من است. چیزهایی که آنها انجام می دهند نوع دیگری از کتاب است، اما با رفتن پس از Cacciato احساس قدرتمند از چگونگی احساس سرباز در جنگ است. O'Brien متوجه شایستگی جنگ ویتنام نیست، بلکه با ذکاوت در مورد مشکلات، امید و ترس از سربازان شرکت آلفا صحبت می کند (بنابراین عنوان کتاب). در بسیاری از موارد، زمانی که سربازان بازگشت، این هزینه ها پایان نیافت. می نویسد: \"Brien،\" شما نباید در Nam در Nam قرار داشته باشید. \"هیچ گونه تهاجمی توصیفی وجود ندارد، اما\" Brien \"هنوز هم باعث ارتباط شما با سربازان همکار و غیر قابل انکار آنها می شود وضعیت. دشوار است برای توصیف، اما چیزی در مورد چگونگی نوشتن و فکر می کند که Brien می نویسد و می داند که شما را می داند که شخصی با وجدانی است که این کتاب را بنویسد وجود دارد. من فرصتی برای دیدار با O'Brien در یک کنفرانس در ماه جولای داشتم و از او احساس مشابهی داشتم. چیزهایی که آنها انجام می دهند بسیار توصیه می شود!
مشاهده لینک اصلی